Wampiry z Morganville; Rachel Caine

Claire Denvers to szesnastolatka studiująca na uniwersytecie w Morganville- mieścinie położonej niedaleko jej rodzinnej miejscowości. Dziewczyna, chcąc nie chcąc musi mieszkać w akademiku, gdzie grupa dziewczyn na czele z Monicą Morell powolutku zamienia jej życie w istne piekło. Pewnego dnia docinki i głupie żarty przybierają niebezpieczny obrót- Claire zrzucona zostaje ze schodów i solidnie poturbowana. Młodziutka dziewczyna nie może już tego znieść i postanawia zamieszkać poza kampusem. Gdy w gazecie znajduje ogłoszenie mieszkańców Domu Glassów poszukujących czwartego lokatora po krótkim namyśle Claire udaje się na West Lot 716, nie przypuszczając, że znajomość z Michael'em, Eve i Shane'em kompletnie namiesza jej w życiu, gdyż to właśnie od nich dowie się prawdy o drugim, mrocznym obliczu Morganville...

Na kartach Księgi I rozpoczynającej wielotomową serię "Wampiry z Morganville" Rachel Caine zabiera nas to niepozornej mieściny gdzieś w Teksasie, pretendującej do miana prawdziwego zadupia, która dopiero po zmroku pokazuje swą prawdziwą, niezbyt urodziwą, lecz wzbudzającą strach twarz. Między wschodem, a zachodem słońca ulice Morganville świecą pustkami, a jego mieszkańcy barykadują się w domach, gdyż wówczas prym wiodą wampiry i udają się na małe polowanie. Na próżno szukać wśród nich osobnika, którego zadowoli krew jakiegoś zwierzęcia- istoty pojawiające się licznie w powieści pani Caine łakną jedynie tej ludzkiej i co więcej mają do niej prawo. Śmiertelnych mieszkańców Morganville zaś- a przede wszystkim osoby pozbawione Ochrony- sprowadzili do roli swych niewolników. Niewolników, którzy raz na jakiś czas zapewnić im mają na przykład pożywienie w postaci któregoś z przyjezdnych studentów... Intrygujące miejsce nieprawdaż? I jak interesująco mroczne. Muszę przyznać, że ja z rosnącą ciekawością wraz z Claire poznawałam niepokojące i fascynujące tajemnice Morganville, które odkryć możecie i Wy, jeśli sięgniecie po pierwszy tom serii autorstwa Rachel Caine.

„-To on?- spytał tata.- To przez niego wpadłaś w te kłopoty? -To nie ja- powiedział Shane.- Ja tylko tak wyglądam.”

Mroczne tajemnice tegoż miasta i jego niejednoznaczni mieszkańcy oraz miejsce stanowiące centrum rozmów i wydarzeń z udziałem czwórki głównych bohaterów- wywołujący w Claire nieodparte wrażenie, że tętni swoim własnym życiem Dom Glassów- nadają "Wampirom z Morganville" posępnego i gęstego klimatu. Ponurą atmosferę powieści rozjaśniają jednak protagoniści książki i ich totalnie rozbrajające i rozwalające dialogi, które niejednego czytelnika przyprawić mogą o niekontrolowane parsknięcia śmiechem. A na pierwszy plan, tratując inne postaci wysuwa się ich czwórka: diabelsko inteligentna Claire, która pozbywa się maski nieśmiałej szarej myszki i zaczyna walczyć o swoje, pozytywnie kopnięta i mnie osobiście momentami irytująca Eve szokująca niejednego swoim stylem emo, wiecznie spokojny Michael, który śpi w ciągu dnia, a nocą gra na swojej gitarze i arogancki, bezczelny, wprawiony w sarkazmie, intrygujący Shane. Barwni są to bohaterowie, oj barwni, niepozbawieni jakiegoś takiego uroku i przeogromnie sympatyczni- ja podczas czytania ponad pięciuset stron Księgi I zżyłam się z nimi niesamowicie i z niecierpliwością czekam na ponowne z nimi spotkanie na kartach drugiej części "Wampirów z Morganville".

Całe szczęście, że Amber wpadł na pomysł wydania w jednym tomie dwóch książek- "Przeklętego domu" i "Balu umarłych dziewczyn"- gdyż nie wyobrażam sobie, że czytać bym je miała osobno i (O Zgrozo!) z jakimś odstępem czasowym. Tak naprawdę części te tworzą całość, skupiają się na jednym, wspólnym wątku i nazwijmy to tomik pierwszy kończy się sceną (będącą monstrualnym, zatrważającym cliffhangerem), która kontynuowana jest w tomiku drugim. Gdyby więc Wydawca zachował początkowy stan rzeczy i pozostawił rozdzielone dwie książki z serii pani Caine umarłabym z ciekawości, a tak zapobiegł mojej (choćby i metaforycznej) śmierci, co doceniam bardzo. :D

Jak widać moje dzisiejsze wypociny pozytywne są i niepozbawione entuzjazmu- najwyraźniej potrzebowałam właśnie takiej lekkiej, wampirycznej historii, w której znajdzie się i akcja gnająca na łeb, na szyję, która nie da czytelnikowi nawet chwili oddechu, i uroczy wątek miłosny, i krew (jak na prawdziwą powieść o krwiopijcach przystało) i humor. Dlatego też "Wampirom z Morganville" z czystym sumieniem daję 5/6.

„-Wolałem kiedy byłaś nieśmiałą dziewczynką. Co się z tobą porobiło? -Mieszkam z wami. -No tak.”